ﭼﻮﻥ ﮔﺬﺷﺖ ﺁﻥ ﻣﺠﻠﺲ ﻭ ﺧﻮﺍﻥِ ﮐﺮﻡ ﺩﺳﺖ ﺍﻭ ﺑﮕﺮﻓﺖ ﻭ ﺑُﺮﺩ ﺍﻧﺪﺭ ﺣﺮﻡ
ﻗﺼّﻪ ﯼ ﺭﻧﺠﻮﺭ ﻭ ﺭﻧﺠﻮﺭﯼ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﭘﯿﺶِ ﺭﻧﺠﻮﺭﺵ ﻧﺸﺎﻧﺪ
ﺭﻧﮓ ﺭﻭﯼ ﻭ ﻧﺒﺾ ﻭ ﻗﺎﺭﻭﺭﻩ ﺑﺪﯾﺪ ﻫﻢ ﻋﻼﻣﺎﺗﺶ ﻫﻢ ﺍﺳﺒﺎﺑﺶ ﺷﻨﯿﺪ [۱۰۳]
ﮔﻔﺖ: "ﻫﺮ ﺩﺍﺭﻭ ﮐﻪ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺁﻥ ﻋﻤﺎﺭﺕ ﻧﯿﺴﺖ، ﻭﯾﺮﺍﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ
ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺣﺎﻝِ ﺩﺭﻭﻥ ﺍَﺳﺘَﻌِﯿﺬُ ﺍﻟﻠﻪَ ﻣِﻤَّﺎ ﯾَﻔﺘَﺮﻭﻥ" [۱۰۵] ۱۰۵
ﺩﯾﺪ ﺭﻧﺞ ﻭ، ﮐﺸﻒ ﺷﺪ ﺑﺮ ﻭﯼ ﻧﻬﻔﺖ ﻟﯿﮏ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻧﮕﻔﺖ
ﺭﻧﺠَﺶ ﺍﺯ ﺻَﻔﺮﺍ ﻭ ﺍﺯ ﺳَﻮﺩﺍ ﻧﺒﻮﺩ ﺑُﻮﯼِ ﻫﺮ ﻫﯿﺰﻡ، ﭘﺪﯾﺪ ﺁﯾﺪ ﺯ ﺩﻭﺩ
ﺩﯾﺪ ﺍﺯ ﺯﺍﺭﯾﺶ، ﮐﻮ ﺯﺍﺭِ ﺩﻝ ﺍﺳﺖ ﺗﻦ، ﺧﻮﺵ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭِ ﺩﻝ ﺍﺳﺖ
ﻋﺎﺷﻘﯽ ﭘﯿﺪﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺯﺍﺭﯼِّ ﺩﻝ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ، ﭼﻮ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼِّ ﺩﻝ
ﻋﻠّﺖِ ﻋﺎﺷﻖ، ﺯ ﻋﻠّﺖ ﻫﺎ ﺟﺪﺍﺳﺖ ﻋﺸﻖ، ﺍُﺻﻄُﺮﻻﺏِ ﺍﺳﺮﺍﺭِ ﺧﺪﺍﺳﺖ [۱۱۰] ۱۱۰
ﻋﺎﺷﻘﯽ، ﮔﺮ ﺯﯾﻦ ﺳﺮ ﻭ، ﮔﺮ ﺯﺍﻥ ﺳﺮ ﺍﺳﺖ ﻋﺎﻗﺒﺖ، ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻥ ﺳَﺮ ﺭﻫﺒﺮ ﺍﺳﺖ [۱۱۱]
ﻫﺮﭼﻪ ﮔﻮﯾﻢ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺷﺮﺡ ﻭ ﺑﯿﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺁﯾﻢ، ﺧَﺠِﻞ ﺑﺎﺷﻢ ﺍﺯ ﺁﻥ
ﮔﺮﭼﻪ ﺗﻔﺴﯿﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﺭﻭشن گر ﺍﺳﺖ ﻟﯿﮏ، ﻋﺸﻖِ ﺑﯽ ﺯﺑﺎﻥ ﺭﻭشن تر ﺍﺳﺖ
ﭼﻮﻥ ﻗﻠﻢ، ﺍﻧﺪﺭ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻣﯽ ﺷﺘﺎﻓﺖ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺁﻣﺪ، ﻗﻠﻢ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﺷﮑﺎﻓﺖ
ﻋﻘﻞ، ﺩﺭ ﺷﺮﺣﺶ ﭼﻮ ﺧَﺮ ﺩﺭ ﮔِﻞ ﺑﺨﻔﺖ ﺷﺮﺡِ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﻫﻢ، ﻋﺸﻖ ﮔﻔﺖ ۱۱۵
ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺁﻣﺪ ﺩﻟﯿﻞِ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﮔﺮ ﺩﻟﯿﻠﺖ ﺑﺎﯾﺪ، ﺍﺯ ﻭﯼ ﺭﻭ ﻣﺘﺎﺏ
ﺍﺯ ﻭﯼ ﺍﺭ، ﺳﺎﯾﻪ ﻧﺸﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﺷﻤﺲ، ﻫﺮ ﺩﻡ، ﻧﻮﺭِ ﺟﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ
ﺳﺎﯾﻪ، ﺧﻮﺍﺏ ﺁﺭﺩ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺳَﻤَﺮ ﭼﻮﻥ ﺑﺮﺁﯾﺪ ﺷﻤﺲ، ﺍِﻧﺸﻖَّ ﺍﻟﻘﻤﺮ [۱۱۸]
ﺧﻮﺩ ﻏﺮﯾﺒﯽ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ، ﭼﻮﻥ ﺷﻤﺲ ﻧﯿﺴﺖ ﺷﻤﺲِ ﺟﺎﻥ ِ ﺑﺎقیی ﮐِﺶ ﺍَﻣﺲ ﻧﯿﺴﺖ [۱۱۹]
ﺷﻤﺲ، ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ ﻓﺮﺩ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﻫﻢ، ﻣﺜﻞِ ﺍﻭ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﮐﺮﺩ ۱۲۰
ﺷﻤﺲِ ﺟﺎﻥ، ﮐﻮ ﺧﺎﺭﺝ ﺁﻣﺪ ﺍﺯ ﺍﺛﯿﺮ ﻧَﺒﻮَﺩﺵ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ، ﻧﻈﯿﺮ [۱۲۱]
ﺩﺭ ﺗﺼﻮّﺭ، ﺫﺍﺕِ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮔـُُﻨﺞ ﮐﻮ؟ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺁﯾﺪ ﺩﺭ ﺗﺼﻮّﺭ، ﻣﺜﻞِ ﺍﻭ [۱۲۲]
ﭼﻮﻥ ﺣﺪﯾﺚِ ﺭﻭﯼِ ﺷﻤﺲ ﺍﻟﺪّﯾﻦ ﺭﺳﯿﺪ ﺷﻤﺲ ﭼﺎﺭﻡ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺳَﺮ ﺩﺭﮐﺸﯿﺪ [۱۲۳]
ﻭﺍﺟﺐ ﺁﯾﺪ، ﭼﻮﻥ ﮐﻪ ﺁﻣﺪ ﻧﺎﻡِ ﺍﻭ ﺷﺮﺡ ﮐﺮﺩﻥِ ﺭﻣﺰﯼ ﺍﺯ ﺍِﻧﻌﺎﻡ ﺍﻭ
ﺍﯾﻦ ﻧَﻔَﺲ، ﺟﺎﻥِ ﺩﺍﻣﻨﻢ ﺑﺮﺗﺎﻓﺘﻪﺳﺖ ﺑﻮﯼِ ﭘﯿﺮﺍﻫﺎﻥِ ﯾﻮﺳﻒ ﯾﺎﻓﺘﻪﺳﺖ ۱۲۵
ﮐﺰ ﺑﺮﺍﯼِ ﺣﻖِّ ﺻﺤﺒﺖ، ﺳﺎﻝﻫﺎ ﺑﺎﺯﮔﻮ ﺣﺎﻟﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﻮﺵ ﺣﺎﻝﻫﺎ
ﺗﺎ ﺯﻣﯿﻦ ﻭ ﺁﺳﻤﺎﻥ، ﺧﻨﺪﺍﻥ ﺷﻮﺩ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺩﯾﺪﻩ، ﺻﺪ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺷﻮﺩ
ﻻ ﺗُﮑﻠِّﻔﻨﯽ ﻓَﺎِﻧّﯽ ﻓِﯽ ﺍﻟﻔَﻨﺎ ﮐَﻠَّﺖ ﺍَﻓﻬﺎﻣﯽ ﻓَﻼ ﺍُﺣﺼﯽ ﺛَﻨﺎ [۱۲۸]
ﮐُﻞُّ ﺷَﯽﺀٍ ﻗﺎﻟَﻪُ ﻏَﯿﺮُ ﺍﻟﻤُﻔﯿﻖ ﺍِﻥ ﺗَﮑَﻠَّﻒ ﺍﻭ ﺗَﺼﻠَّﻒ، ﻻ ﯾَﻠﯿﻖ [۱۲۹]
ﻣﻦ ﭼﻪ ﮔﻮﯾﻢ؟ ﯾﮏ ﺭﮔﻢ ﻫﺸﯿﺎﺭ ﻧﯿﺴﺖ ﺷﺮﺡِ ﺁﻥ ﯾﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﯾﺎﺭ ﻧﯿﺴﺖ [۱۳۰] ۱۳۰
ﺷﺮﺡ ﺍﯾﻦ ﻫﺠﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﻥِ ﺟﮕﺮ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺗﺎ ﻭﻗﺖِ ﺩﮔﺮ
ﻗﺎﻝَ: ﺍَﻃﻌِﻤﻨﯽ ﻓَﺎِﻧّﯽ ﺟﺎﺋﻊُ ﻭﺍﻋﺘَﺠِﻞ، ﻓَﺎﻟﻮَﻗﺖُ ﺳَﯿﻒٌ ﻗﺎﻃﻊُ [۱۳۲]
ﺻﻮﻓﯽ ﺍﺑﻦ ﺍﻟﻮﻗﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﯼ ﺭﻓﯿﻖ! ﻧﯿﺴﺖ ﻓﺮﺩﺍ ﮔﻔﺘﻦ ﺍﺯ ﺷﺮﻁِ ﻃﺮﯾﻖ
ﺗﻮ ﻣﮕﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﺩِ ﺻﻮﻓﯽ ﻧﯿﺴﺘﯽ؟ ﻫﺴﺖ ﺭﺍ، ﺍﺯ ﻧِﺴﯿﻪ ﺧﯿﺰﺩ ﻧﯿﺴﺘﯽ
ﮔﻔﺘﻤﺶ: ﭘﻮﺷﯿﺪﻩ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﺳِﺮِّ ﯾﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺿﻤﻦِ ﺣﮑﺎﯾﺖ، ﮔﻮﺵ ﺩﺍﺭ ۱۳۵
ﺧﻮﺷﺘﺮ ﺁﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺳِﺮِّ ﺩﻟﺒﺮﺍﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﺁﯾﺪ ﺩﺭ ﺣﺪﯾﺚِ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ [۱۳۶]
ﮔﻔﺖ: "ﻣﮑﺸﻮﻑ ﻭ برهنه گوی این آشکارا به، که پنهان ذکر دین
ﭘﺮﺩﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﻭ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﮔﻮ، ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﻧﺨﺴﭙﻢ ﺑﺎ ﺻﻨﻢ ﺑﺎ ﭘﯿﺮﻫﻦ" [۱۳۸]
ﮔﻔﺘﻢ: "ﺍﺭ ﻋُﺮﯾﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻋﯿﺎﻥ ﻧﻪ ﺗﻮ ﻣﺎﻧﯽ، ﻧﻪ ﮐﻨﺎﺭﺕ، ﻧﻪ ﻣﯿﺎﻥ [۱۳۹]
ﺁﺭﺯﻭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻩ، ﻟﯿﮏ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺧﻮﺍﻩ ﺑﺮ ﻧﺘﺎﺑﺪ ﮐﻮﻩ ﺭﺍ ﯾﮏ ﺑﺮﮒِ ﮐﺎﻩ ۱۴۰
ﺁﻓﺘﺎﺑﯽ ﮐﺰ ﻭﯼ ﺍﯾﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻓﺮﻭﺧﺖ ﺍﻧﺪﮐﯽ ﮔﺮ ﭘﯿﺶ ﺁﯾﺪ، ﺟﻤﻠﻪ ﺳﻮﺧﺖ
ﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﺁﺷﻮﺏ ﻭ ﺧﻮﻥ ﺭﯾﺰﯼ ﻣَﺠﻮﯼ ﺑﯿﺶ ﺍﺯﯾﻦ ﺍﺯ ﺷﻤﺲِ ﺗﺒﺮﯾﺰﯼ ﻣﮕﻮﯼ
ﺍﯾﻦ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺁﺧﺮ، ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﮔﻮﯼ ﺭَﻭ ﺗﻤﺎﻡِ ﺍﯾﻦ ﺣﮑﺎﯾﺖ، ﺑﺎﺯﮔﻮﯼ"
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
[۱۰۳] ﻗﺎﺭﻭﺭﻩ : ﺷﯿﺸﻪ ﻣﺪﻭّﺭﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻣﺜﺎﻧﻪ ﻣﯽﺳﺎﺧﺘﻪﺍﻧﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺩﺭﺍﺭ ﻣﺮﯾﺾ، ﻣﺠﺎﺯﺍً ﺑﻮﻝ ﻣﺮﯾﺾ
ﺁﻥ ﺯﺟﺎﺟﯽ ﮐﺎﻭ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻧﻮﺭ ﺟﺎﻥ ﺑﻮﻝ ﻭ ﻗﺎﺭﻭﺭﻩ ﺍﺳﺖ ﻗﻨﺪﯾﻠﺶ ﻣﺨﻮﺍﻥ ﺩفتر ﭘﻨﺠﻢ
.....................................
[۱۰۵] معنی مصرع دوم پناه می بریم به خدا از آن چه می گویند.
.....................................
[۱۱۰] ﺍﺻﻄﺮﻻﺏ : ﺍﺳﺘﺮﻻﺏ، ﺍﺳﻄﺮﻻﺏ . ﺍﺑﺰﺍﺭﯼ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﮔﯿﺮﯼ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻥ ( ﺯﺍﻭﯾﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻓﻖ ) ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﯿﺮﻓﺖ . ﯾﻌﻨﯽ ﻋﺸﻖ ﺁﯾﻨﻪ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﯼﺳﺖ .
.....................................
[۱۱۱] ﮔﺮ ﭼﻨﯿﻦ ﻭ ﮔﺮ ﭼﻨﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﺟﺬﺏ ﺣﻖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺳﻮﯼ ﺣﻖ ﺟﺎﺫﺏ ﺍﺳﺖ
ﻫﺮ ﺩﻭ ﺭﺍ ﺍﯾﻦ ﺟﺴﺘﺠﻮﻫﺎ ﺯ ﺁﻥ ﺳﺮﯼ ﺳﺖ ﺍﯾﻦ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﯼ ﺩﻝ ﺯ ﺁﻥ ﺩﻟﺒﺮﯼ ﺳﺖ ﺩفتر ﺳﻮﻡ
.....................................
[۱۱۸] ﺳﻤﺮ : ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﺷﺐ، ﻗﺼﻪ ﻭ ﯾﺎ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺷﺒﺎﻧﻪ، ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ
ﺩﺭ ﺳﻤﺮ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻣﻨﺘﺠﺐ ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﻧﯿﮏ ﻭ ﺑﺪ ﺗﺎ ﻧﯿﻢ ﺷﺐ ﺩفتر ﭘﻨﺠﻢ
"اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانشَقَّ الْقَمَرُ": ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺷﺪ ، ﻭ ﻣﺎﻩ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺷﻜﺎﻓﺖ. قمر/۱
............................................
[۱۱۹] اَمس: ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻇﺎﻫﺮﺍً ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻏﺮﻭﺏ ﻭ ﯾﺎ ﺷﺐ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍِﻣﺴﺎﺀ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺩﺭﺁﻣﺪﻥ ﺷﺐ ﺍﺳﺖ .
............................................
[۱۲۱] اثیر: فلک.
............................................
[۱۲۲] گُنج: گنجایش.
............................................
[۱۲۳] ﺳﺮ ﺩﺭﮐﺸﯿﺪﻥ : ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﺪﻥ، ﻣﺨﻔﯽ ﺷﺪﻥ :
ﻣﻦ ﺩﻭﺵ ﮔﻔﺘﻢ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺍﯼ ﺧﺴﺮﻭ ﻋﯿﺎﺭ ﻣﺎ ﺳﺮ ﺩﺭﻣﮑﺶ، ﻣﻨﮑﺮ ﻣﺸﻮ، ﺗﻮ ﺑُﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﺩﺳﺘﺎﺭ ﻣﺎ ﺩﯾﻮﺍﻥ شمس
............................................
[۱۲۸] « ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﻣﯿﻨﺪﺍﺯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺖ ﻓﻨﺎ ﻫﺴﺘﻢ . ﺍﺩﺭﺍﮐﺎﺗﻢ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪ ﭘﺲ ﺛﻨﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﻢ ﺷﻤﺮﺩ » . ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺣﺪﯾﺚ : « ﻻٰ ﺃُﺣْﺼﻲ ﺛَﻨَﺎﺀً ﻋَﻠَﻴْﻚَ ﺃَﻧْﺖَ ﻛَﻤَﺎ ﺃَﺛْﻨَﻴْﺖَ ﻋَﻠَﻰ ﻧَﻔْﺴﻚَ « ( ﻣﻦ ﺛﻨﺎﯼ ﺗﻮ ﻧﺘﺎﻧﻢ ﺑﺎﺯﮔﻔﺖ، ﺗﻮ ﺁﻧﭽﻨﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺳﺘﻮﺩﻩ ﺍﯼ ) .
ﭼﻮﻥ ﮐﻪ ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺭﻭ ﺍِﻟَﯿﮏ ﺯ ﺍﻧﮑﻪ ﻻ ﺍُﺣﺼﯽ ﺛﻨﺎﺀً ﻣﺎ ﻋﻠﯿﮏ ﺩفتر ﺳﻮﻡ
............................................
[۱۲۹] ﺁﻥ ﮐﻪ ﻫﻮﺷﯿﺎﺭ ﻧﯿﺴﺖ، ﻫﺮ ﭼﻪ ﮔﻮﯾﺪ، ﺍﮔﺮ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﺳﺨﺖ ﮔﯿﺮﺩ ﯾﺎ آﺳﺎﻥ ( ﺑﺎ ﺍﺣﺘﯿﺎﻁ ﺳﺨﻦ ﮔﻮﯾﺪ ﻭ ﯾﺎ ﻻﻑ ﺯﻧﺪ ) ، ﮔﻔﺘﺎﺭﺵ ﺭﺳﺎ ﻭ ﮔﻮﯾﺎ ﻭ ﻻﯾﻖ ﻧﯿﺴﺖ .
............................................
[۱۳۰] ﻧﯿﺴﺖ ﺗﺨﻤﯽ ﮐﺎﻧﺪﺭﯾﻦ ﺍﻧﺒﺎﺭ ﻧﯿﺴﺖ ﻏﯿﺮِ ﺣﺴﻦ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﯾﺎﺭ ﻧﯿﺴﺖ ﺩفتر ﯾﮑﻢ
............................................
[۱۳۲] به من طعام بده که گرسنه ام [ حقایق الهی به من بده] که وقت چون شمشیر بُران زود می گذرد.
............................................
[۱۳۶] ﺟﺰ ﺑﻪ ﺭﻣﺰِ ﺫﮐﺮِ ﺣﺎﻝِ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺷﺮﺡِ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﯽ ﻧﯿﺎﺭﻡ ﺩﺭ ﺑﯿﺎﻥ ﺩفتر ﺷﺸﻢ
............................................
[۱۳۸] صنم: بت، محبوب، معشوق.
با تو برهنه خوشترم،جامه ی تن برون کنم تا که کنار لطف تو، جان مرا بُوَد دیوان شمس
............................................
[۱۳۹] عاشق حقی و حق آن است، کو چون بیاید نَبوَد از تو تارِ مو دفتر سوم
- ۰ نظر
- ۳۰ بهمن ۹۳ ، ۰۳:۳۲
