ﻫﺮﮐﺴﯽ ﺍﺯ ظنِّ ﺧﻮﺩ ﺷﺪ ﯾﺎﺭ ﻣﻦ / ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥ ﻣﻦ ﻧﺠُﺴﺖ، ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﻦ

« وَمَا لَهُم بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِن یَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِنَّ الظَّنَّ لَا یُغْنِی مِنَ الْحَقِّ شَیْئًا» : « ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﻫﻴﭻ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﻭ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻧﻴﺴﺖ. [ ﺁﻧﺎﻥ ] ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﮔﻤﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ، ﻭ ﺑﻰ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﮔﻤﺎﻥ [ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ] ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﺣﻖ، ﻫﻴﭻ ﺳﻮﺩﻯ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﺪ.» (نجم ۲۸)
...................................................................................................................
علم را دو پر، گمان را یک پر است            ناقص آمد ظن به پرواز ابتر است
مرغ یک پر زود افتد سرنگون                   باز بر پرد دوگامی یا فزون
افت و خیزان می رود مرغ گمان              با یکی پر بر امید آشیان
چون ز ظن وارست و عملش رو نمود      شد دو پر آن مرغ یک پر برگشود

ﻣﻮﻻﻧﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺖ ﻋﺪﻡ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﻭﺡ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ می ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎی سطحی ﻭ ﺳﻠﻴﻘﻪ ﺍی ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮔﻮ می ﻛﻨﺪ . ﻧﺎﻟﻪ ی نی ﺑﺪ ﺣﺎﻻﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻴﺎﻻﺕ ﻭ ﺩﻟﺒﺴﺘﮕﻲ ﻫﺎی ﻣﺎﺩی ﺧﻮﺩ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﻭ ﺧﺮﺩﺳﻨﺪ می ﻛﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺵ ﺣﺎﻻﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻃﺮﻳﻖ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﭘﻴﺶ می ﺑﺮد. ﻭ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺍﺯ ﻇﻦ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎی ﺫهنی ﻭ ﺭﻭﺣﺎنی ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻧﮓ نی ﺭﺍ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ.