ﺑﺸﻨﻮ، ﺍﯾﻦ ﻧﯽ، ﭼﻮﻥ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ/ ﺍﺯ ﺟﺪﺍﯾﯽﻫﺎ، ﺣﮑﺎﯾﺖ ﻣﯽکند
يكشنبه, ۵ بهمن ۱۳۹۳، ۰۶:۳۰ ب.ظ
موﻻﻧﺎ، ﺩﺭ ﻣﺼﺮﻉ ﺩﻭﻡ ﺳﺨﻦ ﺁﻏﺎﺯﯾﻦ ﺭﺍ ﺗﺼﺤﯿﺢ ﯾﺎ دقیق تر بیان ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ... ﺷﮑﺎﯾﺖ ﮐﻪ ﻧﻪ، ﺭﻭﺍﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ. ﻧﻈﯿﺮ
☆ ﻣﻦ ﺯ ﺟﺎﻥِ ﺟﺎﻥ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻣﻦ ﻧﯿَﻢ ﺷﺎﮐﯽ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ (؟) دفتر اول
☆ ما چو ناییم و نوا در ما ز توست ما چو کوهیم و صدا در ما ز توست ۶۰۳ دفتر اول
☆ دو دهان داریم گویا هم چو نی یک دهان پنهانست در لب های وی (۲۰۰۲ ؟ ) دفتر ششم
شبیه نی که تا تو خالی نباشد صدایی از آن بر نمی خیزد تا بر دل ها اثر بگذارد، انسان کامل و عارف (مولانا) با خالی کردن درون خود از غل و غش ها، گفتار و اعمالی الهی پیدا می کند و اثر گذار می گردد.
منظور از « از جدایی ها »، جداییِ انسان از خدایی که مبدأ و سرانجام، اوست؛ جدایی عاشق از معشوق، جدایی از فطرت پاک، جدایی جهان مادی از حقایق الهی، جدایی انسان ها از هم و ...
ﺳﺨﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺷﻨﯿﺪ، ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﺲ ﻛﻪ ﻧﯿﺴﺖ؛ ﺁﻥ ﻛﺲ ﻛﻪ ﻫﺴﺖ ﺍﺯ ﻫﻮﺍﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﻭ ﺣﺪﯾﺚ ﻧﻔﺲ ﻣﯽﻛﻨﺪ ﻭ ﺣﻜﺎﯾﺖ ﺍﻭ ﺷﻜﺎﯾﺖ ﺍﺯ ﻣﺤﺮﻭﻣﯿﺖﻫﺎ ﻭ ﻧﺎﻛﺎﻣﯽﻫﺎﯼ ﺧﺎﻛﯽ ﺍﻭﺳﺖ . ﯾﺎ ﺣﻜﺎﯾﺖ ﺗﻮﻓﯿﻘﺎﺕ ﻭﻫﻤﯽ ﻭ ﺧﯿﺎﻟﯽ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻌﺠﺐ ﻭ ﻣﻐﺮﻭﺭ ﻣﯽﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻮﺭ ﻭ ﺳﺘﻢ ﻭﺍﻣﯽﺩﺍﺭﺩ .
ﺍﻣﺎ ﺁﻥ ﻛﺲ ﻛﻪ ﺑﻨﺪﺑﻨﺪ ﻭﺟﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻮﺍﻫﺎﯼ ﺧﻮﯾﺶ ﺧﺎﻟﯽ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻧﯽ ﻟﺐ ﺧﻮﺩ ﺑﺮ ﻟﺐ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﻧﻬﺎﺩﻩ ﻭ ﺩﻝ ﺑﻪ ﻫﻮﺍﯼ ﺍﻭ ﻭ ﻧﻔﺲ ﺍﻭ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﺣﻜﺎﯾﺘﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﻭ ﺷﻜﺎﯾﺘﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﺍﺭﺩ .
ﮔﺮ ﻧﺒﻮﺩﯼ ﺑﺎ ﻟﺒﺶ ﻧﯽ ﺭﺍ ﺳﻤﺮ ﻧﯽ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﺮ ﻧﻜﺮﺩﯼ ﺍﺯ ﺷﺮ
ﺍﻧﺒﯿﺎ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﻧﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ . ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﻫﻮﺍﯼ ﺩﻝ ﺧﻮﯾﺶ ﺳﺨﻦ ﻧﻤﯽﮔﻔﺘﻨﺪ، ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﺩﺭ ﺻﻔﺖ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻛﺮﻡ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ :
« ﻭ ﻣﺎ ﯾﻨﻄﻖ ﻋﻦ ﺍﻟﻬﻮﯼ ﺍﻥ ﻫﻮ ﺍﻻ ﻭﺣﯽ ﯾﻮﺣﯽ »
ﺍﻭ ﺍﺯ ﻫﻮﺍﯼ ﺩﻝ ﺧﻮﯾﺶ ﺳﺨﻦ ﻧﻤﯽﮔﻮﯾﺪ
ﻭ ﺍﯾﻦ ( ﻗﺮﺁﻥ ) ﻧﯿﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻭﺣﯽ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .
ﺑﺪﯾﻦ ﺑﯿﺎﻥ، ﻧﯽ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻛﺎﻣﻞ ﯾﺎ ﻛﻤﺎﻝ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺷﺨﺺ ﻫﺮﭼﻪ ﮔﻮﯾﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﺩﺭ ﺍﻭ ﺩﻣﯿﺪﻩ ﻭ ﻫﺮﭼﻪ ﻛﻨﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺶ ﺍﺯ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ .
☆ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﭼﻮ ﻧﯽ ﮔﺸﺘﻢ ﺗﻬﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺍﺯ ﻏﯿﺮ ﺧﺪﺍﯾﻢ ﺁﮔﻬﯽ
☆ ﭼﻮﻧﻜﻪ ﻣﻦ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺘﻢ، ﺍﯾﻦ ﺩﻡ ﺯ ﻫﻮﺳﺖ ﭘﯿﺶ ﺍﯾﻦ ﺩﻡ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺩﻡ ﺯﺩ ﻛﺎﻓﺮ ﺍﻭﺳﺖ
☆ ﮔﺮﭼﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﺍﺯ ﻟﺐ ﭘﯿﻐﻤﺒﺮ ﺍﺳﺖ ﻫﺮ ﻛﻪ ﮔﻮﯾﺪ ﺣﻖ ﻧﮕﻔﺘﻪ، ﻛﺎﻓﺮ ﺍﺳﺖ
☆ ﯾﻚ ﺩﻫﺎﻥ ﻧﺎﻻﻥ ﺷﺪﻩ ﺳﻮﯼ ﺷﻤﺎ ﻫﺎﯼ ﻭ ﻫﻮﯾﯽ ﺑﺮﻓﻜﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﺳﻤﺎ
☆ ﻟﯿﻚ ﺩﺍﻧﺪ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻨﻈﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﺎﯾﻦ ﺯﺑﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﯼ ﻫﻢ ﺯﺍﻥ ﺳﺮ ﺍﺳﺖ
☆ ﺩﻣﺪﻡ ﺍﯾﻦ ﻧﺎﯼ ﺍﺯ ﺩﻡﻫﺎﯼ ﺍﻭﺳﺖ ﻫﺎﯼ ﻭ ﻫﻮﯼ ﺭﻭﺡ ﺍﺯ ﻫﯿﻬﺎﯼ ﺍﻭﺳﺖ
ﺍﻧﺒﯿﺎ ﻭ ﺍﻭﻟﯿﺎ ﻭ ﻗﺪﯾﺴﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﻛﻪ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺷﻜﺮﺑﺎﺭ ﺍﺯ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺨﺶ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺑﺎ ﻟﺐﻫﺎﯼ ﺷﻜﺮﯾﻦ ﺁﻥ ﺷﺎﻫﺪ ﯾﻜﺘﺎ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﻜﺮﻓﺮﻭﺷﯽ ﺭﺳﯿﺪﻩﺍﻧﺪ .
ﺷﻜﺮ ﻓﺮﻭﺵ ﻛﻪ ﻋﻤﺮﺵ ﺩﺭﺍﺯ ﺑﺎﺩ ﭼﺮﺍ ﺗﻔﻘﺪﯼ ﻧﻜﻨﺪ ﻃﻮﻃﯽ ﺷﻜﺮﺧﺎ ﺭﺍ ( ﺣﺎﻓﻆ )
ﻭ ﺍﯾﻦ ﺗﻤﺜﯿﻞ ﻧﯽ ﺷﺪﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﺩﺭﻙ ﺣﻘﺎﯾﻖ ﺍﺷﯿﺎ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓﻫﺎﯼ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﺗﺼﻮﯾﺮﻫﺎﯼ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽﺧﻮﺭﺩ . ﭼﯿﻨﯿﺎﻥ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﺎ ﻛﺴﯽ ﻧﯽ ﻧﺸﻮﺩ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﻜﺸﺪ . ﻭ ﺍﯾﻦ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﻛﺎﺭ ﻫﻨﺮ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺗﺎ ﻛﺴﯽ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺑﯿﻨﯽ ﻭ ﺧﻮﺩﺭﺍﯾﯽ ﻭ ﻧﻔﺲﭘﺮﺳﺘﯽ ﺭﻫﺎ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﻮﯼ ﺧﻮﺵ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻡ ﺟﺎﻥ ﺍﻭ ﻧﺮﺳﯿﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺧﻠﻘﺶ ﭼﻮﻥ ﻧﻔﺲ ﺻﺒﺎ ﻟﻄﯿﻒ ﻭ ﻋﻄﺮﺁﮔﯿﻦ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﺩﺭ ﻫﯿﭻ ﻫﻨﺮﯼ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺷﻌﺮ ﺑﻪ ﻛﻤﺎﻝ ﻧﻤﯽﺭﺳﺪ . ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺩﯾﮕﺮ ﺁﻓﺮﯾﻨﺶ ﻫﻨﺮﯼ ﺩﺭ ﮔﺮﻭ ﻣﺴﺘﯽ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﯿﺎﻥ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﯽ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .
☆ ﻋﺰﻟﻢ ﺑﻪ ﻫﻮﺷﯿﺎﺭﯼ ﻧﻤﻜﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩﺍﯼ ﺟﺎﻥ ﻗﺪﺣﯽ ﺩﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻛﻦ ﭼﻮﻥ ﺯ ﻣﻦ ﻏﺰﻝ ﺳﺘﺎﻧﯽ ( ﺩﯾﻮﺍﻥ ﺷﻤﺲ )
☆ ﺷﺮ ﻭ ﺷﻮﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻓﻜﻨﻨﺪ ﻣﺴﺘﺎﻥ ﺳﺮ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪﺍﻥ، ﻫﻨﺮﯼ ﻧﺪﺍﺭﺩ ( ﺍﻟﻬﯽ ﻗﻤﺸﻪﺍﯼ )
ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺘﯽ ﻭ ﺭﻓﻊ ﺣﺠﺎﺏ ﺧﻮﺩﭘﺮﺳﺘﯽ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺎﻫﺪ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ ﺭﺥ ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ ﻭ ﺑﺎﺯﺗﺎﺏ ﺁﻥ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺑﻪﺻﻮﺭﺕ ﻫﻨﺮ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﯽﮔﺮﺩﺩ .
ﻏﺰﺍﻝ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﻩ ﻏﺰﻝ ﺯ ﻣﻦ ﺑﺴﺘﺎﻥ ﻧﻤﺎﯼ ﭼﻬﺮﻩ ﺷﻌﺮﯼ ﻭ ﺷﻌﺮ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﺒﯿﻦ ( ﺩﯾﻮﺍﻥ ﺷﻤﺲ )
ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ، ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺸﻨﻮ ﺍﺯ ﻧﯽ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺨﻦ ﻣﺴﺖ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﻮ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪﺍﻧﺪ ﻣﺴﺘﯽ ﻭ ﺭﺍﺳﺘﯽ :
ﭼﻮ ﺭﺍﺯﻫﺎ ﻃﻠﺒﯽ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺴﺘﺎﻥ ﺭﻭ ﻛﻪ ﺭﺍﺯ ﺭﺍ ﺳﺮ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺑﯽﺣﯿﺎ ﮔﻮﯾﺪ ( ﺩﯾﻮﺍﻥ ﺷﻤﺲ )
ﺁﻥ ﻣﺴﺖ ﻗﻠﻨﺪﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﯿﺎﻥ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﮔﺴﺘﺎﺥ ﻭ ﺑﯽﭘﺮﻭﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﯿﭻ ﻭﺳﻮﺳﻪﺍﯼ ﺟﺰ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﻛﻪ ﻋﯿﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﻧﻤﯽﺍﻧﮕﯿﺰﺩ .
ﻓﻘﯿﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺩﯼ ﻣﺴﺖ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻓﺘﻮﺍ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﻣﯽﺣﺮﺍﻡ ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﺯ ﻣﺎﻝ ﺍﻭﻗﺎﻑ ﺍﺳﺖ ( ﺣﺎﻓﻆ )
ﻣﻮﻻﻧﺎ ﺟﻼﻝﺍﻟﺪﯾﻦ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺻﻔﺖ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑﻪ ﻣﺴﺘﯽ ﻣﻮﺻﻮﻑ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺷﺎﺩﯼ ﻛﻪ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﺴﺘﯽ ﺍﺳﺖ . ﺳﻼﻡ ﺍﻭ ﺳﻼﻡ ﻣﺴﺖ ﺍﺳﺖ.
ﻗﺼﻪ ﻧﯽ ﺩﺭ ﺍﺳﺎﻃﯿﺮ ﯾﻮﻧﺎﻥ ﻧﯿﺰ ﻗﺼﻪ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻭ ﻋﺒﺮﺕﺁﻣﻮﺯﯼ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺎﺟﺮﺍﯼ ﺍﻭ ﺑﺎ ﻗﺼﻪ ﻧﯽ ﻣﻮﻻﻧﺎ ﻫﻢﺁﻫﻨﮓ ﺍﺳﺖ . ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻧﯽ ﺑﻪ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎﻥ ﭼﻨﯿﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ : ﻧﯽ ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﺩﺧﺘﺮ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺑﻮﺩ . ﺩﺭ ﺑﯿﺸﻪ ﺳﺒﺰ ﻭ ﺧﺮﻣﯽ ( ﻛﻪ ﺭﻣﺰﯼ ﺍﺯ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﺳﺖ ) ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﻛﺮﺩ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺁﻥ ﻧﺎﺣﯿﺖ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻮﺩﻧﺪ . ﺭﻭﺯﯼ ﯾﻜﯽ ﺍﺯ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺍﻭ ﻛﻪ ﻣﺠﻨﻮﻥﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﮕﯿﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﻌﺎﺷﻘﻪ ﻛﻨﺪ، ﺍﻣﺎ ﺍﻭ ﮔﺮﯾﺨﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻧﯿﺰﺍﺭﯼ ﺍﻧﺒﻮﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻧﻜﻪ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﺒﻨﺪﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪﺻﻮﺭﺕ ﯾﻚ ﻧﯽ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻧﯽﻫﺎ ﺑﻪ ﻛﻠﯽ ﮔﻢ ﺷﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺟﻮﺍﻥ ﺁﻥ ﻧﯽ ﺧﺎﺹ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻭ ﭼﯿﺪ ﻭ ﺑﻨﺪﻫﺎﯼ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﻬﯽ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺳﻮﺭﺍﺥﻫﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﺩﺭ ﺁﻥ ﭘﺪﯾﺪ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻭ ﺩﻣﯿﺪ .
☆ ﺁﺗﺶ ﺍﺳﺖ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻧﮓ ﻧﺎﯼ ﻭ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺎﺩ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺍﯾﻦ ﺁﺗﺶ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺎﺩ
ﺍﯾﻦ ﺑﯿﺖ ﺁﻏﺎﺯﯾﻦ ﻭ ﺑﯿﺖ ﺑﻌﺪ، ﺩﺭ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﻣﻮﺍﺭﺩ، ﻣﺎﺧﻮﺫ ﺍﺯ ﭼﺎﭖ ﻧﯿﮑﻠﺴﻮﻥ، به ﮔﻮﻧﻪ ای ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﺛﺒﺖ ﻭ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ:
ﺑﺸﻨﻮ ﺍﺯ ﻧﯽ ﭼﻮﻥ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺍﺯ ﺟﺪﺍﯾﯽ ﻫﺎ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ
ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺛﺒﺖ، ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺎﯼ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﻭ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﺟﺎﺑﺠﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻠﮑﻪ « ﺍﯾﻦ ﻧﯽ » ﻫﻢ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ « ﺍﺯ ﻧﯽ » ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ، « ﺍﯾﻦ ﻧﯽ » ﺩﺭ ﺛﺒﺖ ﻧﺴﺨﻪ اول ﻗﻮﻧﯿﻪ (۶۷۷)، ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺻﺮﯾﺢ ﻭ ﺩﻗﯿﻘﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ « ﻧﯽ » ﺟﺰ ﺧﻮﺩ ﮔﻮﯾﻨﺪﻩ، ﯾﻌﻨﯽ ﺷﺨﺺ ﺷﺨﯿﺺ ﻣﻮﻻﻧﺎ، ﻧﯿﺴﺖ. « ﺍﺯ ﻧﯽ » ﺍﯾﻦ ﺻﺮﺍﺣﺖ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﯽ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ.
نیکلسوﻥ ﻫﻢ ﺩﺭ ﯾﺎﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﯼ ﺑﻌﺪﯼ ﺧﻮﺩ، ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ ﻧﺴﺨﻪ اول ﻗﻮﻧﯿﻪ، ﺑﯿﺖ ﺭﺍ ﺗﺼﺤﯿﺢ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺑﺸﻨﻮ ﺍﺯ ﻧﯽ ﭼﻮﻥ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺍﺯ ﺟﺪﺍﯾﯽ ﻫﺎ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ
ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺛﺒﺖ، ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺎﯼ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﻭ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﺟﺎﺑﺠﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻠﮑﻪ « ﺍﯾﻦ ﻧﯽ » ﻫﻢ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ « ﺍﺯ ﻧﯽ » ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ، « ﺍﯾﻦ ﻧﯽ » ﺩﺭ ﺛﺒﺖ ﻧﺴﺨﻪ اول ﻗﻮﻧﯿﻪ (۶۷۷)، ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺻﺮﯾﺢ ﻭ ﺩﻗﯿﻘﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ « ﻧﯽ » ﺟﺰ ﺧﻮﺩ ﮔﻮﯾﻨﺪﻩ، ﯾﻌﻨﯽ ﺷﺨﺺ ﺷﺨﯿﺺ ﻣﻮﻻﻧﺎ، ﻧﯿﺴﺖ. « ﺍﺯ ﻧﯽ » ﺍﯾﻦ ﺻﺮﺍﺣﺖ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﯽ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ.
نیکلسوﻥ ﻫﻢ ﺩﺭ ﯾﺎﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﯼ ﺑﻌﺪﯼ ﺧﻮﺩ، ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ ﻧﺴﺨﻪ اول ﻗﻮﻧﯿﻪ، ﺑﯿﺖ ﺭﺍ ﺗﺼﺤﯿﺢ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻭ ﺣﻜﺎﻳﺖ : ﺟﻨﺎﺱ ﻧﺎﻗﺺ ﺍﺧﺘﻼﻓﻲ؛ ﭼﻮﻥ : ﻗﻴﺪ ﺑﻲ ﻧﺸﺎﻧﻪ؛ ﺑﻴﺖ ﺳﻪ ﺟﻤﻠﻪﺩﺍﺭﺩ.
