ﺁﺗﺶ ﺍﺳﺖ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻧﮓِ ﻧﺎﯼ ﻭ ﻧﯿﺴﺖﺑﺎﺩ / ﻫﺮ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺁﺗﺶ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﻧﯿﺴﺖﺑﺎﺩ
يكشنبه, ۵ بهمن ۱۳۹۳، ۰۶:۳۹ ب.ظ
« ﻧﻴﺴﺖ » ﺩﺭ ﻣﺼﺮﺍﻉ ﺍﻭﻝ ﻓﻌﻞ ﻣﻨﻔﻲ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺼﺮﺍﻉ ﺩﻭﻡ ﺻﻔﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﻣﻌﺪﻭﻡ ، ﻧﺎﭼﻴﺰ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ.
ﻧﻴﺴﺖ – ﻧﻴﺴﺖ : ﺟﻨﺎﺱ ﺗﺎﻡ ﻭ ﻗﺎﻓﻴﻪ ی ﺩﻭﻡ ﺑﻴﺖ ﺍﺳﺖ؛ ﺑﺎﺩ – ﺑﺎﺩ : ﻗﺎﻓﻴﻪ ﻭ ﺟﻨﺎﺱ ﺗﺎﻡ هستند؛ نیست باد در مصرع اول و دوم، تجنیس تام دارد. ( در لفظ همانندند ولی معنای متفاوت دارند)
ﭘﺲ ﺑﻴﺖ ﺭﺩﻳﻒ ﻧﺪﺍﺭﺩ؛ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﻳﻚ ﺑﻴﺖ ﺩﻭ ﻗﺎﻓﻴﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺫﻭ ﻗﺎﻓﺘﻴﻦ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ .
ﺁﺗﺶ ﺩﺭ ﻣﺼﺮﺍﻉ ﺩﻭﻡ ﺍﺳﺘﻌﺎﺭﻩ ﺍﺯ ﺳﻮﺯ ﻭ ﮔﺪﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻧﺎﻟﻪی ﺭﻭﺡ ﺍﺳﺖ؛ ﺁﺗﺶ ﻭ ﺑﺎﺩ : ﺗﻀﺎﺩ؛ ﺑﺎ ﺍﺑﻴﺎﺕ ﺯﻳﺮ ﻗﺮﺍﺑﺖ ﻣﻌﻨﺎﻳﻲ دﺍﺭﺩ : « ﻋﺸﻖ ﺁﻥ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﺎﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺮﻓﺮﻭﺧﺖ / ﻏﻴﺮ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﺍﻭ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺴﻮﺧﺖ »
« ﻋﺸﻖ ﺁﺗﺶ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺮﺍﺑﻲ ﺩﺍﺭﺩ / ﭘﻴﺶ ﺁﺗﺶ ﺩﻝ ﺷﻤﻊ ﻭ ﭘﺮ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ یکی ﺍﺳﺖ »
آتش: آتش عشق، کلام اولیاءالله که معلول هوی و هوس نیست.
هر کس بهره ای از این عشق نبرده، عدمش به ز وجود.
هر کس بهره ای از این عشق نبرده، عدمش به ز وجود.
