مهجوریت قرآن

علوم حوزوی به گونه ای تنظیم شده اند که به هیچ وجه به قرآن احتیاج ندارند، به طوری که شخص متعلم می تواند تمام این علوم را از صرف، نحو، بیان، لغت، حدیث، رجال، درایه، فقه و اصول فرا گرفته به آخر برسد و آن گاه متخصص در آن ها بشود و ماهر شده در آن ها اجتهاد کند ولی اساسن "قرآن" نخواند و جلدش را هم دست نزند! در حقیقت برای قرآن چیزی جز تلاوت کردنش برای کسب ثواب و یا بازوبندی فرزندان که از حوادث روزگار حفظ شان کند چیزی نمانده، اگر اهل عبرتی، عبرت بگیر!

علامه طباطبایی

١. تفسیر المیزان فارسی، ٤٠جلدی، جلد ١٠ صفحه ی ١١٧
٢. تفسیر المیزان فارسی، ٤٠جلدی، جلد ٥ صفحه ی ٤٥٠

_-__--___---____----_____-----______-------

. . . این جانب از روی جد، نه تعارف معمولی می گویم:
از عمر به باد رفته ی خود در راه اشتباه و جهالت تأسف دارم. و شما ای فرزندان برومند اسلام، حوزه ها و دانش گاه ها را از توجه به شئونات "قرآن" و ابعاد بسیار مختلف آن بیدار کنید. تدریس "قرآن" در هر رشته ای از آن را محط نظر و مقصد اعلای خود قرار دهید. مبادا خدای نخواسته در آخر عمر که ضعف پیری بر شما هجوم کرد - از کرده ها پشیمان و تأسف بر ایام جوانی بخورید، هم جون نویسنده.

آقا روح الله خمینی

صحیفه ی نور، جلد ٢٠، صفحه ی ٢٠، سطر ٢٦

_-__--___---____----_____-----______-------

مع الاسف به دست دشمنان توطئه گر و دوستان جاهل، "قرآن" این کتاب سرنوشت ساز، نقشی جز در گورستان ها و مجالس مردگان نداشت و ندارد!!

آقا روح الله خمینی

وصیت نامه ی عبادی سیاسی امام خمینی، صفحه ی ٢