طوطی و بازرگان ۵ - ﺗﻌﻈﯿﻢ ﺳﺎﺣﺮﺍﻥ ﻣﺮ ﻣﻮﺳﯽ ﺭﺍ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴّﻼﻡ ﮐﯽ ﭼﻪ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﯽ ﺍﻭّﻝ ﺗﻮ ﺍﻧﺪﺍﺯﯼ ﻋﺼﺎ
ﺳﺎﺣﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻋﻬﺪِ ﻓﺮﻋﻮﻥِ ﻟَﻌﯿﻦ ﭼﻮﻥ ﻣِﺮﯼ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﻣﻮﺳﯽ به کین ۱۶۲۵
ﻟﯿﮏ، ﻣﻮﺳﯽ ﺭﺍ ﻣﻘﺪّﻡ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺳﺎﺣﺮﺍﻥ، ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﮑﺮَّﻡ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ
ﺯآﻥ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪﺵ ﮐﻪ: "ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺁﻥِ ﺗُﺴﺖ ﮔﺮ ﻫﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﯽ، ﻋﺼﺎ ﺗﻮ ﻓﮑﻦ ﻧﺨﺴﺖ"
ﮔﻔﺖ: "نه، ﺍﻭّﻝ ﺷﻤﺎ ﺍﯼ ﺳﺎﺣﺮﺍﻥ! ﺍﻓﮑﻨﯿﺪ آﻥ ﻣﮑﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ"
ﺍﯾﻦ ﻗﺪﺭ ﺗﻌﻈﯿﻢ، ﺩﯾﻨﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﺮﯾﺪ ﮐﺰ ﻣِﺮﯼ ﺁﻥ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﻫﺎﺷﺎﻥ ﺑُﺮﯾﺪ [10]
ﺳﺎﺣﺮﺍﻥ، ﭼﻮﻥ ﺣﻖِّ ﺍﻭ ﺑﺸﻨﺎﺧﺘﻨﺪ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎ ﺩﺭ ﺟُﺮﻡِ آن ﺩﺭﺑﺎﺧﺘﻨﺪ ۱۶۳۰
ﻟُﻘﻤﻪ ﻭ ﻧُﮑﺘﻪ ﺳﺖ ﮐﺎﻣﻞ ﺭﺍ ﺣﻼﻝ ﺗﻮ ﻧﻪﺍﯼ ﮐﺎﻣﻞ، ﻣﺨﻮﺭ، ﻣﯽﺑﺎﺵ ﻻﻝ [۱۶۳۱]
ﭼﻮﻥ ﺗﻮ ﮔﻮﺷﯽ، ﺍﻭ ﺯﺑﺎﻥ، نه ﺟﻨﺲِ ﺗﻮ ﮔﻮش ها ﺭﺍ ﺣﻖ ﺑﻔﺮﻣﻮﺩ: ﺍَﻧﺼِﺘﻮﺍ [۱۶۳۲]
ﮐﻮﺩﮎ، ﺍﻭّﻝ ﭼﻮﻥ ﺑﺰﺍﯾﺪ ﺷﯿﺮﻧﻮﺵ ﻣﺪّﺗﯽ ﺧﺎﻣُﺶ ﺑُﻮَﺩ، ﺍﻭ ﺟﻤﻠﻪ ﮔﻮﺵ
ﻣﺪّﺗﯽ ﻣﯽﺑﺎﯾﺪﺵ ﻟﺐ ﺩﻭﺧﺘﻦ ﺍﺯ ﺳﺨﻦ، ﺗﺎ ﺍﻭ ﺳﺨﻦ ﺁﻣﻮﺧﺘﻦ
ﻭﺭ ندارد ﮔﻮﺵ ﻭ ﺗﯽﺗﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺭﺍ ﮔُﻨﮓِ ﮔﯿﺘﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ۱۶۳۵
ﮐَﺮِّ ﺍﺻﻠﯽ، ﮐِﺶ ﻧَﺒُﺪ ﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﮔﻮﺵ ﻻﻝ ﺑﺎﺷﺪ، ﮐَﯽ ﮐﻨﺪ ﺩﺭ ﻧﻄﻖ ﺟﻮﺵ؟
ﺯﺁﻥ ﮐﻪ، ﺍﻭّﻝ ﺳﻤﻊ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﻄﻖ ﺭﺍ ﺳﻮﯼ ﻣﻨﻄﻖ ﺍﺯ ﺭﻩِ ﺳﻤﻊ ﺍﻧﺪﺭ ﺁ
ﺍُﺩﺧُﻠﻮﺍ ﺍﻻَﺑﯿﺎﺕَ ﻣِﻦ ﺍَﺑﻮﺍﺑِﻬﺎ ﻭَ ﺍﻃﻠُﺒﻮﺍ ﺍﻻَﻏﺮﺍﺽَ ﻓﯽ ﺍَﺳﺒﺎﺑِﻬﺎ [۱۶۳۸]
ﻧﻄﻖ کآﻥ ﻣﻮﻗﻮﻑِ ﺭﺍﻩِ ﺳﻤﻊ ﻧﯿﺴﺖ ﺟﺰ ﮐﻪ ﻧﻄﻖ ﺧﺎﻟﻖِ ﺑﯽﻃﻤﻊ ﻧﯿﺴﺖ [۱۶۳۹]
ﻣُﺒﺪِع است ﺍﻭ، ﺗﺎﺑﻊ ﺍُﺳﺘﺎﺩ ﻧَﯽ ﻣُﺴﻨَﺪِ ﺟﻤﻠﻪ، ﻭَﺭﺍ ﺍِﺳﻨﺎﺩ ﻧَﯽ ۱۶۴۰
ﺑﺎﻗﯿﺎﻥ، ﻫﻢ ﺩﺭ ﺣِﺮَﻑ، ﻫﻢ ﺩﺭ ﻣَﻘﺎﻝ ﺗﺎﺑﻊ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﻣﺤﺘﺎﺝِ ﻣﺜﺎﻝ
ﺯﯾﻦ ﺳﺨﻦ، ﮔﺮ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪﺍﯼ ﺩَﻟﻖ ﻭ ﺍﺷﮑﯽ ﮔﯿﺮ ﺩﺭ ﻭﯾﺮﺍﻧﻪﺍﯼ
ﺯﺁﻥ ﮐﻪ ﺁﺩﻡ، ﺯآﻥ ﻋﺘﺎﺏ، ﺍﺯ ﺍﺷﮏ ﺭَﺳﺖ ﺍﺷﮏِ ﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﺩَﻡِ ﺗﻮﺑﻪﭘﺮﺳﺖ
ﺑﻬﺮ ﮔﺮﯾﻪ ﺁﻣﺪ ﺁﺩﻡ ﺑﺮ ﺯﻣﯿﻦ ﺗﺎ ﺑُﻮَﺩ ﮔﺮﯾﺎﻥ ﻭ ﻧﺎﻻﻥ ﻭ ﺣﺰﯾﻦ
ﺁﺩﻡ ﺍﺯ ﻓﺮﺩﻭﺱ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺎﻻﯼِ ﻫﻔﺖ ﭘﺎﯼﻣﺎﭼﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﯼِ ﻋُﺬﺭ ﺭﻓﺖ [۱۶۴۵] ۱۶۴۵
ﮔﺮ ﺯ ﭘﺸﺖ ﺁﺩﻣﯽ، ﻭﺯ ﺻُﻠﺐِ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻃﻠﺐ ﻣﯽﺑﺎﺵ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻃُﻠﺐ ﺍﻭ [۱۶۴۶]
ﺯ ﺁﺗﺶِ ﺩﻝ ﻭ ﺁﺏِ ﺩﯾﺪﻩ ﻧُﻘﻞ ﺳﺎﺯ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﺑﺮ ﻭ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﺳﺖ ﺑﺎﺯ
ﺗﻮ ﭼﻪ ﺩﺍﻧﯽ ﺫﻭﻕِ ﺁﺏِ ﺩﯾﺪﮔﺎﻥ؟ ﻋﺎﺷﻖ ﻧﺎﻧﯽ، ﺗﻮ ﭼﻮﻥ ﻧﺎﺩﯾﺪﮔﺎﻥ [۱۶۴۸]
ﮔﺮ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﺍﻧﺒﺎﻥ، ﺯ ﻧﺎﻥ، ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻨﯽ ﭘُﺮ ﺯِ ﮔﻮﻫﺮﻫﺎﯼِ ﺍِﺟﻼﻟﯽ ﮐﻨﯽ
ﻃﻔﻞِ ﺟﺎﻥ، ﺍﺯ ﺷﯿﺮ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﮐُﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻧَﺶ، ﺑﺎ ﻣﻠَﮏ ﺍﻧﺒﺎﺯ ﮐُﻦ [۱۶۵۰] ۱۶۵۰
ﺗﺎ ﺗﻮ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﻭ ﻣﻠﻮﻝ ﻭ ﺗﯿﺮﻩﺍﯼ ﺩﺍﻥ ﮐﻪ: ﺑﺎ ﺩﯾﻮِ ﻟﻌﯿﻦ، هم شیرﻩﺍﯼ
ﻟﻘﻤﻪﺍﯼ ﮐﻮ ﻧﻮﺭ ﺍﻓﺰﻭﺩ ﻭ ﮐﻤﺎﻝ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺯ ﮐَﺴﺐ ﺣﻼﻝ
ﺭﻭﻏﻨﯽ کآﯾﺪ ﭼﺮﺍﻍ ﻣﺎ ﮐُﺸَﺪ ﺁﺏ ﺧﻮﺍﻧﺶ، ﭼﻮﻥ ﭼﺮﺍﻏﯽ ﺭﺍ ﮐُﺸﺪ
ﻋﻠﻢ ﻭ ﺣﮑﻤﺖ ﺯﺍﯾﺪ ﺍﺯ ﻟﻘﻤﻪﯼ ﺣﻼﻝ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺭِﻗَّﺖ ﺁﯾﺪ ﺍﺯ ﻟﻘﻤﻪﯼ ﺣﻼﻝ
ﭼﻮﻥ ﺯ ﻟﻘﻤﻪ، ﺗﻮ ﺣﺴﺪ ﺑﯿﻨﯽ ﻭ ﺩﺍﻡ ﺟﻬﻞ ﻭ ﻏﻔﻠﺖ ﺯﺍﯾﺪ، ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﻥ ﺣﺮﺍﻡ ۱۶۵۵
ﻫﯿﭻ ﮔﻨﺪﻡ ﮐﺎﺭﯼ ﻭ ﺟﻮ ﺑﺮ ﺩﻫﺪ؟ ﺩﯾﺪﻩﺍﯼ ﺍﺳﭙﯽ ﮐﻪ ﮐُﺮّﻩﯼ ﺧﺮ ﺩﻫﺪ؟
ﻟﻘﻤﻪ، تُخم است ﻭ ﺑَﺮَﺵ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪﻫﺎ ﻟﻘﻤﻪ، ﺑﺤﺮ ﻭ ﮔﻮﻫﺮﺵ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪﻫﺎ
ﺯﺍﯾﺪ ﺍﺯ ﻟﻘﻤﻪﯼ ﺣﻼﻝ ﺍﻧﺪﺭ ﺩﻫﺎﻥ ﻣﯿﻞِ ﺧﺪﻣﺖ، ﻋﺰﻡِ ﺭﻓﺘﻦ ﺁﻥ ﺟﻬﺎﻥ
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
[۱۶۳۱] باید ظرفیت ها را بالا برد.
ﺩﻡ ﻣﺰﻥ ﺗﺎ ﺑﺸﻨﻮﯼ ﺍﺯ ﺩﻡ ﺯﻧﺎﻥ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﺎﻣﺪ ﺩﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﻭ ﺩﺭ ﺑﯿﺎﻥ
ﺩﻡ ﻣﺰﻥ ﺗﺎ ﺑﺸﻨﻮﯼ ﺯﺁﻥ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﺎﻣﺪ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﻭ ﺩﺭ ﺧﻄﺎﺏ
ﺩﻡ ﻣﺰﻥ ﺗﺎ ﺩﻡ ﺯﻧﺪ ﺑﻬﺮ ﺗﻮ ﺭﻭﺡ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺩﺭ ﮐﺸﺘﯽ ﻧﻮﺡ دفتر سوم
ﭼﻮ ﺑﺸﻨﻮﯼ ﺳﺨﻦِ ﺍﻫﻞِ ﺩﻝ، ﻣﮕﻮ ﮐﻪ ﺧﻄﺎﺳﺖ ! ﺳﺨﻦ ﺷﻨﺎﺱ ﻧِﻪﺍﯼ؛ ﺟﺎﻥِ ﻣﻦ، ﺧﻄﺎ ﺍﯾﻦﺟﺎﺳﺖ حافظ
........
[۱۶۳۲] گرفته شده از "وَإِذَا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَأَنصِتُوا لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُون": َﻭ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﻮﺩ ، ﺑﻪ ﺁﻥ ﮔﻮﺵ ﻓﺮﺍ ﺩﻫﻴﺪ ﻭ ﺳﻜﻮﺕ ﻛﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺭﺣﻤﺖ ﺷﻮﻳﺪ . اعراف/۲۰۴
انصتوا: سکوت همراه پذیرش.
یک مثل لُری بر عکس این نکته: کَپِش نیله که گوشش گوش بِگِرِه.
........
[۱۶۳۸]برای وارد شدن به خانه ها باید از درهاشان وارد شد و خواسته را باید با وسایلش به دست آورد.
.......
[۱۶۳۹] زنده(انسان کامل) باید از زنده ی همیشگی طلب معرفت و کمال کند.
قَالَ رَبُّکُمُ ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ: ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺗﺎﻥ ﮔﻔﺖ : ﻣﺮﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻴﺪ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﻛﻨﻢ. غافر/۶۰
باید با او که زنده ی حقیقی است اتصال داشت و درخواست کرد.
.......
[۱۶۴۵] ﭘﺎﯼﻣﺎﭼﺎﻥ : چنان راه رفتن که کفش ها به هم برخورد کنند؛ کفش کن، آن شخص از صوفیان که اشتباهی می کردند در کنار کفش کن آن مقدار می ماندند و زاری می کردند تا مورد بخشش مرشد قرار می گرفتند.
.......
[۱۶۴۶] ﺻُﻠﺐ : ﺩﺭ ﻟﻐﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻰ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻧﻬﺎﻯ ﭘﺸﺖ ﺩﻭﺵ ﺗﺎ ﺑﺎﻻﻯ ﻧﺸﻴﻤﻨﮕﺎﻩ، ﻟﻴﮑﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭﮔﺎﻩ ﻧﻄﻔﻪ ﺍﺳﺖ .
ﻃُﻠﺐ : ﮔﺮﻭﻩ ﻭ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ، ﻓﻮﺟﯽ ﺍﺯ ﻟﺸﮑﺮ، پیروان.
ﺟﺎﻥ ﭘﺎﮐﺎﻥ ﻃُﻠﺐ ﻃُﻠﺐ ﻭ ﺟﻮﻕ ﺟﻮﻕ ﺁﯾﺪﺕ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻧﻮﺍﺣﯽ ﻣﺴﺖ ﺷﻮﻕ
......
[۱۶۴۸] زآن گدارویانِ نادیده ز آز آن در رحمت بر ایشان شد فراز
.........
[۱۶۵۰] هر چه تن تحریم تر، روح فربه تر.
