کنیزک و پادشاه ۹ - ﺑﯿﺎﻥ ﺁﻥ ﮐﻪ ﮐﺸﺘﻦ ﻭ ﺯﻫﺮ ﺩﺍﺩﻥ ﻣﺮﺩ ﺯﺭﮔﺮ ﺑﻪ ﺍﺷﺎﺭﺕ ﺍﻟﻬﯽ ﺑﻮﺩ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻫﻮﺍﯼ ﻧﻔﺲ ﻭ ﺗﺄﻣّﻞ ﻓﺎﺳﺪ
صفحه ی قبل صفحه ی بعد
ﮐُﺸﺘﻦ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﺑﺮ ﺩﺳﺖِ ﺣﮑﯿﻢ ﻧﻪ ﭘﯽِ ﺍﻣﯿﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺯ ﺑﯿﻢ
ﺍﻭ ﻧﮑُﺸﺘﺶ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﯼ ﻃﺒﻊِ ﺷﺎﻩ ﺗﺎ ﻧﯿﺎﻣﺪ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺍِﻟﻬﺎﻡِ ﺍِﻟﻪ
ﺁﻥ ﭘﺴﺮ ﺭﺍ ﮐِﺶ ﺧِﻀِﺮ ﺑُﺒﺮﯾﺪ ﺣﻠﻖ ﺳِﺮِّ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﯿﺎﺑﺪ ﻋﺎﻡ ِﺧﻠﻖ ۲۲۵
ﺁﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺣﻖ ﯾﺎﺑﺪ ﺍﻭ ﻭَﺣﯽ ﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﻫﺮﭼﻪ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ، ﺑُﻮَﺩ ﻋﯿﻦ ﺻﻮﺍﺏ
ﺁﻥ ﮐﻪ ﺟﺎﻥ ﺑﺨﺸﺪ، ﺍﮔﺮ ﺑُﮑﺸَﺪ ﺭﻭﺍﺳﺖ ﻧﺎیب است ﻭ ﺩﺳﺖ ﺍﻭ، ﺩﺳﺖِ ﺧﺪﺍﺳﺖ
ﻫﻤﭽﻮ ﺍسماعیل ﭘﯿﺸﺶ ﺳَﺮ ﺑﻨﻪ ﺷﺎﺩ ﻭ ﺧﻨﺪﺍﻥ، ﭘﯿﺶِ ﺗﯿﻐﺶ ﺟﺎﻥ ﺑﺪﻩ
ﺗﺎ ﺑﻤﺎﻧَﺪ ﺟﺎﻧﺖ، ﺧﻨﺪﺍﻥ ﺗﺎ ﺍَﺑَﺪ ﻫﻤﭽﻮ ﺟﺎﻥِ ﭘﺎﮎِ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﺎ ﺍَﺣَﺪ
ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ، ﺁﻧﮕﻪ ﺷﺮﺍﺏ ﺟﺎﻥ ﮐَﺸﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﯾﺶ، ﺧﻮﺑﺎﻧﺸﺎﻥ ﮐُﺸﻨﺪ ۲۳۰
ﺷﺎﻩ، ﺁﻥ ﺧﻮﻥ، ﺍﺯ ﭘﯽِ ﺷﻬﻮﺕ ﻧﮑﺮﺩ ﺗﻮ ﺭﻫﺎ ﮐﻦ ﺑﺪﮔُﻤﺎﻧﯽ ﻭ ﻧَﺒﺮﺩ
ﺗﻮ ﮔُﻤﺎﻥ ﺑُﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﮐَﺮﺩ ﺁﻟﻮﺩﮔﯽ ﺩﺭ ﺻﻔﺎ، ﻏِﺶ ﮐﯽ ﻫِﻠَﺪ ﭘﺎﻟﻮﺩﮔﯽ؟ [۲۳۲]
ﺑﻬﺮِ ﺁن است ﺍﯾﻦ ﺭﯾﺎﺿﺖ، ﻭﯾﻦ ﺟَﻔﺎ ﺗﺎ ﺑﺮ ﺁﺭﺩ ﮐﻮﺭﻩ ﺍﺯ ﻧُﻘﺮﻩ ﺟُﻔﺎ [۲۳۳]
ﺑﻬﺮِ ﺁن است ﺍﻣﺘﺤﺎﻥِ ﻧﯿﮏ ﻭ ﺑﺪ ﺗﺎ ﺑﺠﻮﺷﺪ، ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁﺭﺩ ﺯﺭ ﺯَﺑَﺪ [۲۳۴]
ﮔﺮ ﻧﺒﻮﺩﯼ ﮐﺎﺭﺵ ﺍﻟﻬﺎﻡِ ﺍِﻟﻪ ﺍﻭ ﺳﮕﯽ ﺑﻮﺩﯼ ﺩﺭﺍﻧﻨﺪﻩ، ﻧﻪ ﺷﺎﻩ ۲۳۵
ﭘﺎﮎ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺕ ﻭ ﺣﺮﺹ ﻭ ﻫﻮﺍ ﻧﯿﮏ ﮐﺮﺩ ﺍﻭ، ﻟﯿﮏ ﻧﯿﮏِ ﺑَﺪ ﻧﻤﺎ
ﮔﺮ ﺧِﻀِﺮ، ﺩﺭ ﺑﺤﺮ، ﮐﺸﺘﯽ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺖ ﺻﺪ ﺩﺭﺳﺘﯽ ﺩﺭ ﺷﮑﺴﺖِ ﺧﻀﺮ ﻫﺴﺖ
ﻭَﻫﻢِ ﻣﻮﺳﯽ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﻧﻮﺭ ﻭ ﻫﻨﺮ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺤﺠﻮﺏ، ﺗﻮ ﺑﯽ ﭘﺮ، ﻣَﭙَﺮ
ﺁﻥ ﮔُﻞ ﺳُﺮخ است، ﺗﻮ ﺧﻮﻧﺶ ﻣﺨﻮﺍﻥ ﻣﺴﺖ عقل است ﺍﻭ، ﺗﻮ ﻣﺠﻨﻮﻧﺶ ﻣﺨﻮﺍﻥ
ﮔﺮ ﺑُﺪﯼ ﺧﻮﻥِ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ، ﮐﺎﻡِ ﺍﻭ ﮐﺎﻓﺮﻡ، ﮔﺮ ﺑُﺮﺩﻣﯽ ﻣﻦ، ﻧﺎﻡِ ﺍﻭ ۲۴۰
ﻣﯽﺑﻠﺮﺯﺩ ﻋﺮﺵ، ﺍﺯ ﻣﺪﺡ ﺷَﻘﯽ ﺑﺪﮔُﻤﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﺯ ﻣﺪﺣﺶ، ﻣُﺘّﻘﯽ [۲۴۱]
ﺷﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ، ﺷﺎﻩِ ﺑﺲ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﺧﺎﺹ ﺑﻮﺩ ﻭ، ﺧﺎﺻﻪﯼ ﺍﻟﻠﻪ ﺑﻮﺩ
ﺁﻥ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﮐَﺶ ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺎﻫﯽ ﮐُﺸﺪ ﺳﻮﯼِ ﺑﺨﺖ ﻭ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺟﺎﻫﯽ ﮐَﺸﺪ
ﮔﺮ ﻧﺪﯾﺪﯼ ﺳﻮﺩ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻗﻬﺮِ ﺍﻭ ﮐَﯽ ﺷﺪﯼ ﺁﻥ ﻟﻄﻒِ ﻣﻄﻠﻖ ﻗﻬﺮﺟﻮ؟
ﺑﭽّﻪ ﻣﯽﻟﺮﺯﺩ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﯿﺶِ ﺣَﺠﺎﻡ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﺸﻔﻖ، ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﻡ، ﺷﺎﺩ ﮐﺎﻡ [۲۴۵] ۲۴۵
ﻧﯿﻢ ﺟﺎﻥ ﺑﺴﺘﺎﻧَﺪ ﻭ ﺻﺪ ﺟﺎﻥ ﺩﻫﺪ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺩﺭ ﻭَﻫﻤﺖ ﻧﯿﺎﯾﺪ، ﺁﻥ ﺩﻫﺪ
ﺗﻮ ﻗﯿﺎﺱ ﺍﺯ ﺧﻮﯾﺶ ﻣﯽﮔﯿﺮﯼ ﻭﻟﯿﮏ ﺩﻭﺭ ﺩﻭﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩﺍﯼ، ﺑﻨﮕﺮ ﺗﻮ ﻧﯿﮏ
صفحه ی قبل صفحه ی بعد
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
* داستان حضرت خِضر و حضرت موسی را در آیات ۶۳ تا ۸۴ سوره ی کهف می توان مشاهده کرد.
..........................
[۲۳۲] غِش: خیانت، آلودگی. هِلَد: فشار دادن، جهیدن، گذراندن. ﭘﺎﻟﻮﺩﮔﯽ : ﺗﺼﻔﯿﻪ، ﺍﺯ ﺻﺎﻓﯽ ﺭﺩ ﮐﺮﺩﻥ .
ﺍﯾﻦ ﺗﺼﻔﯿﻪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﻤﯽﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﻏﺶ ﺑﻪ ﺻﻔﺎ ﺭﺍﻩ ﯾﺎﺑﺪ .
..........................
[۲۳۳] ﺟُﻔﺎﺀ : ﺧﺎﺷﺎﮐﯽ ﮐﻪ ﺳﯿﻞ ﺑﻪ ﮐﻨﺎﺭﻩ ﺍﻓﮑﻨﺪ، کفی که از سیل بر خاک باز ماند، باطل و نادرست.
..........................
[۲۳۴] ﺯَﺑَﺪ : ﮐﻒ ﻣﺎﯾﻌﺎﺕ، ﺩُﺭﺩ ﺯﺭ ﻭ ﺳﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﻮﻗﺖ ﮔﺪﺍﺯ ﺑﺮ ﺳﺮﺁﯾﺪ .
ﺍﺯ ﮐﺒﺪ ﻓﺎﺭﻍ ﺑُﺪﻡ ﺑﺎ ﺭﻭﯼ ﺗﻮ ﻭﺯ ﺯﺑﺪ ﺻﺎﻓﯽ ﺑُﺪﻡ ﺩﺭ ﺟﻮﯼ ﺗﻮ ﺩفتر ﯾﮑﻢ
..........................
[۲۴۱] شقی: بدبخت.
اشاره به حدیث: ﺍِﺫﺍ ﻣُﺪِﺡَ ﺍﻟﻔﺎﺳِﻖُ ﻏَﻀِﺐَ ﺍﻟﺮَّﺏُّ ﻭ ﺍﻫﺘَﺰَّ ﻟِﺬﻟِﮏَ ﺍﻟﻌَﺮﺵُ: هر گاه تبه کار، ستوده شود، خدا خشم آرد و از خشم او، عرش بلرزد. ( ﺍﺣﺎﺩﯾﺚ ﻣﺜﻨﻮﯼ صفحه ۴ ) .
..........................
[۲۴۵] حجام: مخفف "حَجّام" حجامت کننده.
ﺍﺯ ﺣﺠﺎﻣﺖ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﮔِﺮﯾﻨﺪ ﺯﺍﺭ ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﻨﺪ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺳِﺮِّ ﮐﺎﺭ
ﻣَﺮﺩ ﺧﻮﺩ ﺯﺭ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﺣﺠّﺎﻡ ﺭﺍ ﻣﯽﻧﻮﺍﺯﺩ ﻧﯿﺶ ﺧﻮﻥ ﺁﺷﺎﻡ ﺭﺍ ﺩفتر ﺩﻭﻡ
مشفق: مهربان.
صفحه ی قبل صفحه ی بعد
