ﻫﺮ ﮐﻪ ﺟﺰ ﻣﺎﻫﯽ، ﺯ ﺁﺑﺶ ﺳﯿﺮ ﺷﺪ / ﻫﺮﮐﻪ ﺑﯽ ﺭﻭﺯی است ﺭﻭﺯﺵ ﺩﯾﺮ ﺷﺪ
يكشنبه, ۵ بهمن ۱۳۹۳، ۰۶:۴۹ ب.ظ
ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺯﻧﺪﮔﺎنی ﻣﺎهی ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻲ ﺁﻥ نمیﺗﻮﺍﻧﺪ ﺯﻧﺪﮔﺎنی ﻛﻨﺪ. ﺑﻪ ﻋﻘﻴﺪﻩی ﻣﻮﻻﻧﺎ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻋﺎشقی ﻛﻪ ﺩﺭ ﻋﺸﻖ ﺛﺎﺑﺖ ﻗﺪﻡ ﺑﺎﺷﺪ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺯﻳﺴﺖ ﻭ ﺳﻴﺮی ﻭ ﻣﻼﻟﺖ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻭ ﺗﺼﻮﺭ نمیﺷﻮﺩ. ﺑﺮﺍی ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺳﻴﺮی ﻭ ﻣﻼﻣﺖ ﺻﻔﺖ ﻛﺴﺎنی ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺭﻭی ﻫﻮا ﻭ ﻫﻮﺱ ﺩﻭستی ﻣﻲ ﻭﺭﺯﻧﺪ.
« ﺭﻭﺍﻥ ﺗﺸﻨﻪ ﺑﺮ ﺁﺳﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻛﻨﺎﺭ ﻓﺮﺍﺕ ﻣﺮﺍ ﻓﺮﺍﺕ ﺯ ﺳﺮ ﺑﮕﺬﺷﺖ ﻭ ﺗﺸﻨﻪ ﺗﺮﻡ »
ماهی: ﺍﺳﺘﻌﺎﺭﻩ ﺍﺯ ﻋﺎﺷﻖ ﻭ ﻧﻤﺎﺩ ﻋﺎﺷﻖ ﻭﺍقعی / ﺁﺏ : ﻧﻤﺎﺩ ﻋﺸﻖ ، ﺩﺭﻳﺎی ﻋﺸﻖ الهی.
ﺑﻲ ﺭﻭﺯی: بیﻧﻮﺍ ، ﺩﺭﻭﻳﺶ ، محروم و بی نصیب، بی ﺑﻬﺮﻩ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ / ﺭﻭﺯ ، ﺭﻭﺯی: ﺟﻨﺎﺱ ﻧﺎﻗﺺ ﺍﻓﺰﺍیشی ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺑﻴﺖ ﺑﺮ ﺳﻴﺮی ﻧﺎﭘﺬﻳﺮی ﻋﺎﺷﻖ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ .
« ﺳﻴﺮ ﺷﺪﻥ » ﺩﺭ ﻣﺼﺮﺍﻉ ﺍﻭﻝ ﺑﻪ معنی بی ﻣﻴﻞ ﺷﺪﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ کسی ﻛﻪ ﺩﺭﺩ ﺁﺷﻨﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺩﺭﻳﺎی ﺟﺬﺑﻪی ﺍلهی ﻭ ﺷﻨﺎﻭﺭ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ میلی ﻧﺪﺍﺭﺩ .
ﺩﯾﺮ ﺷﺪﻥ ﺭﻭﺯ : ﮐﻨﺎیه ﺍﺯ ﺩﻝ ﺳﯿﺮﯼ ﻭ ﻣﻼﻝ. ﻣﮑﺮ ﺍﻭ ﺳﺮﺯﯾﺮ ﻭ ﺍﻭ ﺳﺮﺯﯾﺮ ﺷﺪ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﮎ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺭﻭﺯﺵ ﺩﯾﺮ ﺷﺪ
« ﺩﻝ ﺳﯿﺮﯼ ﻭ ﻣﻼﻝ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻃﻠﺐ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻣﺤﺮﻭﻣﯽ ﻭ ﺑﯽﻧﺼﯿﺒﯽ ﺍﺳﺖ . »
☆« ﭼﻮ ﻣﺎﻫﯽ ﺑﺎﺵ ﺩﺭ ﺩﺭﯾﺎﯼ ﻣﻌﻨﯽ ﮐﻪ ﺟﺰ ﺑﺎ ﺁﺏ ﺧﻮﺵ هم دﻡ ﻧﮕﺮﺩﺩ
ﻣﻼﻟﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﺎﻫﯽ ﺭﺍ ﺯ ﺩﺭﯾﺎ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺩﺭﯾﺎ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﺧﺮﻡ ﻧﮕﺮﺩﺩ» غزل ۶۵۸ دیوان شمس☆ ﺗﻮ ﺩﯾﺪﯼ ﻫﯿﭻ ﻋﺎﺷﻖ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺳﯿﺮﯼ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺳﻮﺩﺍ؟ ﺗﻮ ﺩﯾﺪﯼ ﻫﯿﭻ ﻣﺎﻫﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺷﺪ ﺳﯿﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﺭﯾﺎ؟
دیوان شمس
